Stara CZYTELNIA cd> blog.seksuologia.com :: Zobacz temat

Jerzy Więznowski, lekarz

Jerzy Więznowski
lekarz seksuolog
www.seksuologia.org.pl

O seksualnej inteligencji…

Prawie każdy zna powyższy termin, bo funkcjonuje on już powszechnie. Co rozumiemy pod hasłem „inteligencja seksualna” pokażą opisane przykłady zachowań.
Jacek skarżył się, że brat spotykał się z niezbyt ładną dziewczyną. Była ona miła, ale miała, jego zdaniem, zbyt wydatny nos i zbyt żywo-czerwone usta.
Spróbuję polemizować z tym poglądem. Po pierwsze: to brat wybierał ją dla siebie i najważniejsze, że jemu się ona podobała. Po drugie: uroda to bardzo subiektywna materia.
Wielu znawców tematu uważa, że nie ma (lub prawie nie ma) nieładnych kobiet. Nie wszystkie jednakowo umieją podkreślać walory urody. Nie każda potrafi dobrze się uczesać, ubrać, zrobić makijaż…
Niesłychanie ważne jest, żeby być miłą, przyjemną w codziennym kontakcie. Niektóre partnerki moich pacjentów są wizualnie atrakcyjne, ale co z tego, jeśli partnerów kastrują psychicznie, co powoduje konieczność wizyt u seksuologa. Bywa, że piękna kobieta jest „femme fatale” i lepiej unikać takiej pani, kontakt gwarantuje kłopoty!
Wydatny nos, który nie podobał się bratu, według starych wierzeń świadczy o dobrze wykształconych narządach płciowych. Nie jest to fakt naukowy, ale nos kojarzony jest z penisem lub z jego żeńskim odpowiednikiem, „clitoris”. Czerwone usta mają też „genitalny”, czyli seksualny podtekst.

Atrakcyjność seksualna to złożony fenomen. Fizyczność to tylko jej jeden element. Panie można podzielić (dla celów dydaktycznych) na dwie grupy. Jedna, to świadome swej urody. Wiedzą, że się podobają. Druga grupa, to populacja mniej pewna swojej atrakcyjności, słabiej uwypuklająca aspekty urody. Dziewczyny te są mniej asertywne i pewne siebie. Zewnętrznie atrakcyjne, ale wewnętrznie nie są przekonane o swojej powabności.
Dlatego rzadko odmawiają – „a nuż następnego nie będzie?!”. £atwiej je „poderwać” i uwodziciele „startują” do nich. Tamte z pierwszej grupy, świadome swego seksapilu, przebierają w partnerach i bywają wyniosłe. Rezultat bywa zaskakujący: te „piękne, a chłodne” nierzadko przegrywają, pozostają w tyle w życiowym matrymonialnym konkursie…!
Uwodziciele bezbłędnie odczytują sygnał typu „nie odmówię ci” i swoje zainteresowania kierują do „nadających” takie komunikaty. Ich koledzy dziwią się, że niezbyt przystojni, a mają powodzenie. Są skuteczni, bo typują te, które mają trudności z odmawianiem, to jest rozwiązanie zagadki.

Obserwujemy to wyraźnie w zachowaniach dewiacyjnych. W trakcie badania sądowo-seksuologicznego trener „młodzików” opowiadał o sposobie polowania, czyli wybieraniu chłopca, kandydata do „zaprzyjaźnienia się”. Po pierwsze starał się wyczuć „emocjonalnie niewysyconych”. Spośród nich wybierał „wyraźnie wycofanego”, bardziej zamkniętego od pozostałych „kandydatów”. Bo taki chłopiec był dyskretny, można było z nim mieć „wspólne tajemnice”. (Dla uspokojenia, trener-drapieżnik nie jest już aktywny, nie żyje).

Nie wszyscy właściwie odczytują wysyłane sygnały. Na tym polu jest sporo nieporozumień i nadinterpretacji.
Jarek odprowadzał koleżankę, bo konwersacje językowe późno się kończyły. Kierowały nim względy bezpieczeństwa, było to zresztą w kierunku jego domu. Po jakimś czasie zorientował się, że koleżanka uważa, że „chodzą ze sobą”. Zdziwił się, nie było nawet „cmoknięcia” w policzek…

Dawid zaprosił spotkaną na deptaku znajomą z wakacji (między nimi „nic nie było…”) na kawę. Na następnego dnia otrzymał długiego e-maila. Jego „ideą” było wyjaśnienie, „żeby sobie po tej wspólnej kawie za wiele nie obiecywał, że go ceni, ale jako kolegę, itd., itd.”. A on, jak twierdził, nawet o tym nie pomyślał…! Zaproponował wejście do bistro, bo powiedziała: „nie rozmawiajmy tak na stojąco”.
Podobna sytuacja z SMS. Student na zajęciach wysłał do koleżanki „smile”. Miał zwyczaj wysyłania „uśmiechów” do tych, których lubił. Robił to na wykładzie, gdy był on nudny... Otrzymał zwrotny SMS z wyrazami oburzenia: „co to za wulgarne propozycje …”. Zmroziło go to. Nie znał graficznego symbolu o wulgarnym znaczeniu, ale ona widać taki znała…
W mózgu drzemią lęki i kompleksy, sytuacje je nagle wyzwalają. Myślenie leżące u podłoża takich sądów i zachowań nazywa się myśleniem katatymicznym, po polsku to myślenie życzeniowe. Ludzie tak mało rozumieją się wzajemnie, bo często nie rozumieją i nie znają samych siebie.
Inny przykład. Iza, 30-letnia dziewczyna, poszukuje kandydata na męża, chciałaby już mieć dziecko, odczuwa potrzebę macierzyńską. W zachowaniu jest śmiała, kokietująca, wręcz wyzywająca. Ubiera się w krótkie spódniczki, półprzeźroczyste bluzki, obcisłe, jak druga skóra, spodnie. W tańcu wiruje pokazując, co pod sukienką oraz przywiera w kontaktowych tańcach. Umawiają się z nią „playboye”, na randce prowadzi ich na kościelne koncerty. Szukający żony takich dziewcząt unikają, a nawet krzywdząco myślą o nich: „łatwe dziewczyny”. A ta Iza nie była nigdy blisko z mężczyzną. Jest jeszcze dziewicą i czeka na tego jedynego… Jakież nieporozumienie.

Znacznie trudniejsza od nawiązania znajomości jest umiejętność utrzymywania trwałych więzi. Skuteczne pielęgnowanie związku to sztuka. Pomaga w tym inteligencja seksualna. Niestety, ułatwia ona też dewiantom oraz oszustom matrymonialnym usidlać i wykorzystywać ofiary.

Gdy ją posiadają ludzie kochani i kochający, to mniej jest rozstań, różnych przykrości i niepotrzebnych zgrzytów.
Lepsza jest jakość życia w związku.

Jerzy Więznowski

.
_________________
Jerzy Wiêznowski
www.seksuologia.org.pl

Jerzy Więznowski, lekarz

Zmienne meandry seksualności

Przełom roku zazwyczaj usposabia do refleksji i wspomnień. Co się zmieniło w medycynie seksualnej i seksualności w ostatnim dwudziestoleciu? Moje spojrzenie jest obarczone błędem, obserwacje bowiem wynikają głównie z praktyki gabinetu lekarskiego. Zastanawiałem się jacy pacjenci trafiali do gabinetu przed trzydziestu laty, przejrzałem archiwalną dokumentację. Zmieniło się dużo, nawet bardzo. Pacjenci trafiali głównie z powodu zaburzeń wzwodu oraz wczesnego wytrysku, teraz liczne są uzależnienia od seksu. W leczeniu zaburzeń wzwodu stosowano psychoterapię, leki psychotropowe, hormony. Popularną techniką była metoda „zakazanego owocu”. Młodzi ludzie bowiem często mają prawidłowy wzwód, gdy nie „grozi” stosunek płciowy, a im bliżej do „bliskości”, to jest gorzej z erekcją W trakcie miłosnych pieszczot jest dobrze, gdy ma dojść do wprowadzenia penisa do „jaspisowej alkowy”, to wtedy „jaspisowy miecz” staje się miękki, „flaczeje” – jak mówią pacjenci. Tłumaczy się to tym, że w pewnym momencie lęk przeważa nad pobudzeniem seksualnym. W terapii parę zachęcano do zaprzestania prób penetracji pochwy i poprzestaniu tylko na pieszczotach, do czasu następnej wizyty. Zazwyczaj skutkowało to poprawą erekcji, bo nie „groził” stosunek płciowy. Na następnej wizycie zalecano kontynuację postępowania, ale nie miało to być tak samo dla obojga. Partnerka otrzymywała trochę inne zalecenie, o czym jej partner nie wiedział! Była zachęcana do przekroczenia zakazu stosunku. Niejako przez zaskoczenie miała spowodować, żeby nastąpiło wprowadzenie penisa do pochwy. Dlatego ta metoda nazywała się metodą „zakazanego owocu”. To wprowadzenie, mimo, że było to zdaniem pacjenta nieprawidłowością, to często było momentem przełomowym w terapii.
Mężczyzna uwierzył, że jest możliwe wprowadzenie penisa do „dziurki” i że nic „strasznego” się nie stało.

A co mogło się stać? Wtedy młodzi mężczyźni bali się pochwy w sensie fizycznym. Niektórzy wyobrażali sobie, że mogą tam być jakieś zęby, które mogą pokaleczyć penisa. Szereg pacjentów twierdziło, że niektóre panie „tak mają”…
Słyszeli od marynarzy, którzy pływali po świecie, że są kobiety, co otwierają zakapslowane butelki „swoimi narządami”…!
Pamiętajmy, że wtedy nie było wcale wycieczek do niektórych „erotycznych” zakątków Azji…

Popularne były też opowieści o niebywale silnych skurczach pochwy, które potrafią złapać penisa i nie wypuścić! Podobno sanitariusze pogotowia ratunkowego wywozili na noszach szczepione ze sobą pary i zawozili do szpitala. Na poparcie takich „newsów” przytaczano znane przykłady kopulujących par u psów, które nie mogły się rozdzielić.

Jak powszechna była ta opinia pokazuje przykład znany mi jeszcze ze stażu. Młody magister farmacji zawsze miał przy sobie czopki silnego leku rozkurczowego. Opowiadał, że gdyby się coś takiego stało, żeby nie mógł wyciągnąć „swojego grzybka” z dziewczyny, to dwa takie czopki podałby partnerce „per rectum”, żeby się „rozluźniła i go z waginy wypuściła”.

Dziś nie spotykam takich lęków i obaw. Zaburzenia erekcji u młodych są rzadsze i leczymy je „na skróty”. Nie zmieniamy psychiki, tylko odłączamy od „głowy” penisa. Mężczyzna boi się, ale „broi”.
Hormony stresu nie są w stanie zablokować erekcji, którą chroni parasol nowoczesnych leków: prostaglandyn (Muse, Caverject) i inhibitorów fosfodiesterazy (wardenafil, tadalafil, sildenafil).

Inny mężczyzna miał niezawodny sposób sprawdzania, czy poznana dziewczyna jest zdrowa. ¦wiadczyły o tym uda. Konkretnie wewnętrzna strona ud. Gdy była gładka, to oznaczało, że dziewczyna jest zdrowa i nie grożą choroby przenoszone drogą płciową. Dobrze, że nie znano jeszcze wtedy HIV. Ale żółtaczka, wirusowe zapalenie wątroby, występowała często w polskiej populacji.

Pamiętam też jednego pana aż z Podlasia. Miał on rzeczywiście duże, a raczej długie męskie przyrodzenie. Nie było to jednak powodem do dumy, tylko napełniało go troską i lękiem. Bał się włożyć penisa głęboko w obawie, że „rozerwie jej kiszki”, choć partnerka go zachęcała. Ubolewał (sic!) on nad brakiem znajomości budowy ciała przez „mało wykształconą partnerkę z wioski”.

Inne wyobrażenie o anatomii miała inna para. Jedną z zabaw seksualnych było „nadmuchiwanie balonika”. Polegało to na wdmuchiwaniu powietrza do pochwy. Trafili do gabinetu z innego powodu, to nadmuchiwanie wyszło przy okazji.

Nie chciałbym w tym miejscu wdawać się w wyjaśnienia anatomiczno-fizjologiczne, ale chciałbym podkreślić, że jest połączenie jamy macicy poprzez jajowód z „wnętrzem jamy brzusznej”. Połączenie to jest „zaciśnięte”. Ciśnienie powietrza spowodować może przedostanie się go i w konsekwencji ryzyko zatoru naczyniowego. Tak jak nie wolno podać powietrza w strzykawce do żyły, tak też nie wolno "pieszczotliwie" wdmuchiwać partnerce powietrza.

A jak w seksuologii jest dziś?

W dzisiejszych czasach częściej spotyka się świadome balansowanie dla szukania szczególnych wrażeń. Ludzie oglądają w Internecie filmy czy strony BDSM i starają się naśladować – niestety z różnym skutkiem. Do najgroźniejszych praktyk należy ograniczenie dopływu tlenu do organizmu. Należy przestrzec przed bezmyślnym naśladowaniem, gdyż widziany obraz na filmie to tylko część rzeczywistości.

Praktyki sado-masochistyczne polegają na przekazaniu władzy. Ale władza nad kimś to jednocześnie odpowiedzialność za tę osobę! Osoba dominująca musi w pełni kontrolować sytuację. Nie może być pod wpływem alkoholu ani innego środka psychoaktywnego. Musi być uzgodniony „system alarmowy”, tak zwany „safe word”, sygnał czy znak, który natychmiast przerywa „zabawę”.
Jak wiadomo, duża część stosunków pozamałżeńskich odbywa się w towarzystwie alkoholu. Alkohol obniża czujność.
Należy zawsze unikać ucisku na tętnice szyjne oraz krtań, bo będąc pod wpływem alkoholu można łatwo przesadzić!! Zabawa może skończyć się tragedią.

Jeden z pacjentów opowiedział mi historię mrożącą krew w żyłach. Koleżanka w akademiku namówiła go na „ostry seks”, polegał on na przykrywaniu twarzy poduszkami i zaciskaniu szala na szyi. W pewnym momencie dziewczyna znieruchomiała, zauważył, że zmoczyła się, oddała mocz…
Przekonany, że ją udusił uciekł z tego pokoju w akademiku (była tam impreza). Nie spał przez kilka, dni czekał na policję. Po kilku dniach zadzwoniła do niego ta dziewczyna, mówiąc, że było super i powinni to jeszcze powtórzyć…!

Po jakimś czasie dowiedział się przypadkowo od kolegi, że ta dziewczyna choruje na epilepsję i miewa utraty świadomości w czasie aktywności seksualnej.
Przez kilka dni chłopak jednak czuł się mordercą.

Gorszy dramat przeżyło młodsze małżeństwo. Podczas baraszkowania na łóżku dziewczyna uderzyła się w skroń o ostry kant stolika, bardzo pechowo. Seks skończył się zejściem śmiertelnym.

Słyszałem. gdzieś na wakacjach, że najlepsza śmierć to w czasie seksu, „na dziewczynie”…
Panowie odrobinę wyobraźni! Proszę sobie wyobrazić, że partnerka umiera przy nas na randce. Co tutaj jest zabawnego?

Duże nieporozumienia są odnośnie aktywności seksualnej pacjenta po zawale oraz z chorobą naczyń wieńcowych serca. Generalnie aktywność taka jest możliwa i wręcz wskazana, nie tylko z psychologicznego punktu widzenia. Oczywiście w każdym przypadku należy ocenić indywidualnie.
Najczęściej jednak zależy od kontekstu sytuacyjnego. Aktywność aktywności nierówna.
Poziom stresu i wydatek energetyczny jest nieporównywalnie wyższy w wypadku seksu pozamałżeńskiego.
Tak więc seks małżeński może być wskazany, a pozamałżeński jest zachowaniem ryzykown dla osób z przebytym zawałem.
Jest to też oczywiście zachowanie ryzykowne dla dziewczyny. Prokurator, policja, środowiskowa sensacja!

Ryzyko fizyczne łatwiej zauważyć, dużo trudniej przewidzieć ryzyko, ze strony ludzi z zaburzeniami psychicznymi i dewiacjami. Jest duża grupa poważnie chorych psychicznie, którzy potrafią dyssymulować, czyli ukrywać objawy psychopatologiczne.

Pamiętam dziewczynę, która poznała Belga i postanowili być razem, wyjechali do Belgii. Widziałem raz tego pana, nie spodobał się mi, absolutnie nie wzbudzał zaufania. Dziewczynie nie przeszkadzało to, że już w Polsce ujawnił tendencje sadystyczne i agresywne. Zdaniem dziewczyny to był tylko „może trochę zbyt ostry seks”, ja przypuszczałem, że jest źle nastawiony do kobiet.

Coraz więcej rzeczy ją po wyjeździe niepokoiło, zwłaszcza wampiryzm. Nakłuwał jej biust i z błogością spijał kropelki krwi. Po kilku miesiącach dziewczyna wróciła do kraju, bo miała „proroczy sen”. Po kilku dalszych tygodniach była przesłuchiwana przez policję na prośbę Interpolu. Mężczyzna w Belgii był przesłuchiwany odnośnie zniknięcia dwóch kobiet, które mieszkały w jego domu. Nic mu nie udowodniono, ale dziewczyna już nie wróciła do niego.

Rozpowszechnienie się zawierania znajomości przez internet niesie szansę spotkania się dwóch pasujących połówek, które w inny sposób miałyby znikome szanse na spotkanie się.
Jest to też ryzyko spotkań z dewiantami psychicznymi i seksualnymi.
Osoby te często opanowały dobrze sztukę uwodzenia.

Wielu dewiantom nie chce się jednak wysilać. Ich celem jest doprowadzenie do pierwszej randki. Potem działa już syntetyczna chemia… Gdy taka dziewczyna da się odseparować od grupy, z którą przyszła, lub umówi się z takim osobnikiem jest już przegrana! Nie wystarczyły rady dawane przez mamę, gdy była w liceum, typu: pilnuj swojego drinka, albo bardziej zaawansowane rady: „używaj zawsze prezerwatywki”.
Drink kupiony osobiście, kartonik coli, puszka piwa – bywają już wcześniej zaprawione „psychotropem” wyłączającym świadomość i zapamiętywanie. Także "prezerwatywka" skrzętnie używana przez nowego partnera może być już podziurkowana, a on sam być nosicielem HIV.

Jerzy Więznowski. seksuologia.org.pl

aktualizacja 30.11.2012

.
_________________
Jerzy Wiêznowski
www.seksuologia.org.pl

				Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group Avalanche style by What Is Real © 2004