Stara CZYTELNIA cd> blog.seksuologia.com :: Zobacz temat

Jerzy Więznowski, lekarz

Jerzy Więznowski.

Inicjacyjne dywagacje.

Wakacyjny czas jest okresem wzmożonych zakupów testów ciążowych w aptekach.Wyraźniej było widać fiasko edukacji seksualnej oraz rodzinnego procesu wychowawczego.
Ciąża, tak upragniona przez tysiące małżonków z trudnościami, przez tysiące uczennic i studentek traktowana jest jak przekleństwo.

Inicjacja seksualna, czyli pierwszy stosunek płciowy, często ma miejsce na wakacyjnym wyjeździe.
Na moment inicjacji wpływa gama czynników. Wcześniej przekraczają Rubikon chłopcy. Wakacje to okres erotycznych fascynacji, początków miłości, ale także dramatów. Tworzą się pary nie tylko rówieśnicze.
Na łowy wyruszają zastępy drapieżników, oprawców i gwałcicieli zainteresowanych młodym ciałem. Bywają brutalni, ale częściej są wyrafinowani i pełni uroku. Niektórzy ukończyli kursy efektywnego podrywania, reklamowane w internecie. „Startują” do nastolatek, ale starają się wybierać te, które skończyły już piętnaście lat. Doskonale wiedzą, że zachowania seksualne w stosunku do dziewczyn poniżej tego wieku są prawnie w Polsce zabronione i akceptacja dziewczyny nie ma znaczenia. Jest to granica wieku ochronnego. Granica różni się w innych państwach. W większości stanów USA dorosły mężczyzna „chodzący” z dziewczyną poniżej osiemnastego roku życia, może być skazany za gwałt, jeśli dojdzie do kontaktu seksualnego. Zdarza się, że zgłasza to rodzic, któremu nie podoba się, że ukochana córka jest „rozkochiwana” przez przedstawiciela mniejszości etnicznej.
W większości krajów europejskich ten wiek zgody („age of consent”) jest ustalony na szesnaście lat.
Z historii wiemy, że były zawierane małżeństwa dużo wcześniej. W wielu kulturach tak jest nadal. Przykładem nam bliskim są Romowie. Prawo zwyczajowe zwykle ma większą moc niż prawo państwowe, które okazuje się nadrzędne tylko formalnie. Zbyt wczesna inicjacja seksualna nie jest pożądana z wielu względów. Praktycznym owocem są niechciane ciąże, przerwane studia, samotne wychowywanie dziecka, adopcje i aborcje, także kryminalne.
Większość rodziców chciałaby uchronić swoje latorośle przed takimi doświadczeniami i zwraca na to uwagę w procesie wychowawczym. Okazuje się, że zbyt rygorystyczne wychowanie oraz zbyt liberalne przynoszą podobne efekty. „Złoty środek” jest trudno znaleźć. W okresie dojrzewania opinia grupy rówieśniczej jest często ważniejsza, niż rodziców. Presja rówieśników zwykle zmierza w kierunku aktywności seksualnej. Jeśli dziecko jest wychowywane w poczuciu własnej wartości, to potrafi oprzeć się temu psychicznemu naciskowi. Niestety, jak się rozejrzymy wokół, to stwierdzimy, że większość dorosłych ludzi w otoczeniu uzależnia swoje samopoczucie od uznania i pochwał. Taki człowiek jest podatny na manipulację, a przez to ma duże szanse bycia wykorzystywanym, stania się ofiarą. Stosunek do sfery seksualnej wynika z całości oddziaływania wychowawczego. Rodzice są zwykle zahamowani w tej dziedzinie, nie potrafią ze sobą rozmawiać, a co dopiero z dorastającym dzieckiem. Pomijanie tematyki miłości i seksu w wychowaniu to duży błąd. Natura nie znosi próżni informacyjnej. Od lat trwają spory o treści i metody, które miałyby służyć przygotowaniu młodych do wejścia w dorosłe życie bez dramatycznych meandrów.
Od lat głównym medium, które przekazuje wiedzę w tej sferze jest internet. W nim merytorycznych portali poruszających tematy psychoseksuologii oraz medycyny seksualnej jest jak na lekarstwo. Króluje pornografia. Im bardziej wulgarna i obsceniczna, tym bardziej promowana w sieci. Myślę, że nie taka idea przyświecała twórcom internetu. Niewielu jest dobrze przygotowanych do oparcia się magii internetu, telewizji i koleżeńskich, zwykle fantazyjnych opowiadań o erotycznych sukcesach w alkowie…
Siła jest w głowie, moc jest w mózgu… To, jak młody człowiek radzi sobie ze sferą seksualną jest rezultatem myślenia o sobie. Z domu rodzinnego powinien wynieść wewnętrzną pewność siebie, swój pozytywny „autoportret” psychiczny. Jak już wspomniałem, samopoczucie nie powinno zależeć od stopnia akceptacji. Dojrzały emocjonalnie potrafi powiedzieć „nie”, choć bywa to dyskomfortowe. Nie powinien być łatwowierny. Właśnie w sferze seksualnej jest szczególnie duży rozdźwięk między tym, co ludzie czują, myślą, mówią i robią.
Jeśli w domu córka nie czuje się bezpiecznie i brak atmosfery miłości to jest w niebezpieczeństwie. Ktokolwiek poświęci jej uwagę i czas, to dość łatwo uwiedzie dziewczynę. Młoda dziewczyna uwierzy w magiczne słowo: „kocham” – bo nie słyszała ich wiele od otoczenia, zwłaszcza rodziców.
Niewysycenie emocjonalne spowodują, że niepewna siebie dziewczyna będzie uległa, jeśli otrzyma trochę zainteresowania i ciepła. Trudno będzie jej odmówić „dania dowodu miłości”. Euforia, że nie będzie już sama i samotna uwalnia od zahamowań i oporów. Taka dziewczyna zgodzi się nawet na nieakceptowane wewnętrznie dewiacyjne zachcianki podstępnego drapieżnika, bo nie potrafi odróżnić miłości od zniewolenia. Nie wie, że stwierdzenia, że za często „esemesuje” z bratem lub „po co jej pies”, to już są pierwsze objawy przekraczania granic przez partnera. Nieuprawniona kontrola to przemoc.
Później następuję dalsze naruszanie granic prywatności i intymności. W znanym mi przypadku chłopak ingerował w typ używanych podpasek higienicznych.
Z tegorocznych spostrzeżeń:
- dziewczyna pozwoliła na publiczne dyskutowanie o jej hormonalnej antykoncepcji. I nie było to grono znające się na farmakodynamice. Błędem było jej przyznanie się do antykoncepcji w ogóle. Była to świeża, wakacyjna „miłość”. Uważam, że chłopak nie powinien czuć się zwolniony ze stosowania osłonki na penisa. Przecież tak niewiele wiedzieli o sobie. A tak łatwo zafundować mieć kłopotliwą infekcję.
Nie tylko stan emocjonalny związany z głodem miłości i lękiem przed byciem „singlem” sprzyja pochopnej inicjacji. Sprzyjają temu funkcjonujące mity i stereotypy społeczne. Licealistka myśli, że wszystkie jej koleżanki nie są dziewicami, skoro spotykają się z chłopcami, a tak niekoniecznie jest.
Pornografia też ma pewne znaczenie, utrwala bowiem stereotyp „macho” mężczyzny- zdobywcy. Na internetowych filmach aktorki mdleją z rozkoszy w trakcie dominacyjnych zachowań pornosowych gwiazdorów. Kobieta traktowana jest jak przedmiot, naczynie na spermę. Odpowiedzią na ten wszechobecny styl w erotografii jest reakcja lustrzana. Powstaje coraz więcej filmów typu „femdom”. W nich mężczyźni są traktowani dużo bardziej okrutnie, niż kobiety w „klasycznej” pornografii, gdzie mężczyzna jest egoistyczny i patrzy na własną przyjemność, nie przejmując się odczuciami partnerki. Na męskie hedonistyczne podejście odpowiedzią jest kobiecy sadyzm i okrucieństwo w „femdom”. Mężczyźni są tam odhumanizowani, totalnie degradowani z uśmiechem oraz wrogością. Nie wiemy, jak częsta jest przemoc w stosunku do mężczyzn w „realu” – dane są niedoszacowane.
W gabinecie częste stają się skargi młodych, że są krzywdzeni i wykorzystywani przez poznane sympatyczne dziewczyny z portalu „Sympatia.pl”.
Raz po raz głośno w mediach o „pigułkach gwałtu” podawanych podstępnie. Farmakologiczne obezwładnianie ofiary jest jednym z rodzajów zgwałcenia i zagrożone jest surową penalizacją. Nierzadko jednak dziewczęta dają się poczęstować „dragiem” i wspólnie z mężczyznami zażywają środki psychoaktywne, bo daje to poczucie wspólnoty, akceptację grupy. ¦rodki zmieniające nastrój, to najczęściej „blanty”, czyli skręty z marihuaną oraz amfetamina i jej pochodne.

Nie wiemy, jaką rolę odegrają „dopalacze”. Jest to relatywnie nowe zjawisko i w jego ocenie nie wystarczy opierać się na prasowych „newsach”. Rytualne, nastrojowe , eksperymentowanie z „zielem” może skłaniać do zachowań seksualnie ryzykownych. Młodzi mężczyźni korzystają z siłowni, a tam bywają zachęcani do anabolików. Seksuolodzy zaczynają traktować siłownie jako czynnik ryzyka dysfunkcji seksualnej. Początkowo jednak anaboliki, a zwłaszcza sterydy, dają dodatkowy „moc i siłę” i zwiększają nastawienie proseksualne z wyraźną agresywizacją zachowania. Oczywiście nie siłownia, ale używana chemia jest problemem.

W interesie jednostki i społecznym jest, aby inicjacja seksualna nie była zbyt wczesna. Wbrew alarmistycznym artykułom, wiek inicjacji obniża się powoli. Bardziej niepokoją uwarunkowania sytuacyjne pierwszego stosunku. Są to doświadczenia często traumatyczne. Trudno porównywać deflorację narzeczeńską z brutalnym stosunkiem z dużo starszym „satyrem” nastawionym wrogo do kobiecości. Takich mizogynów wybierających „naiwne, młode i jędrne”, jak wyraził się jeden z gwałcicieli, chodzi po świecie niemało.
Prostytuują i demoralizują licealistki płacąc im więcej za seks, niż wynosi zwykła stawka w klubie nocnym. Naiwna dziewczyna uważa, że spotkała „frajera”, jednak to nie „frajer” jest w ostatecznym rachunku ofiarą.

Kontrolowanie popędu płciowego świadczy o odpowiedzialności i dojrzałości emocjonalnej. A króluje w młodzieżowym postępowaniu na polu seksu zasada „wszystko albo nic”. Przecież aktywność seksualna niekoniecznie musi się kończyć wytryskiem w pochwie.
Warto pamiętać, że seks to jest to wszystko, co dzieje się między partnerami. Dla części młodych kontrolowanie seksualności jest wyzwaniem zbyt trudnym.
Są już aktywni mimo, że nie są jeszcze psychicznie i społecznie dojrzali. To do tej subpopulacji skierowane są apele o bardziej bezpieczny seks. Dzieci nie powinny płacić za nieodpowiedzialnych rodziców. Używanie lateksowych lub poliuretanowych osłonek, czyli prezerwatyw, powinno być imperatywem w kontaktach przed i poza małżeńskich. Nie jest to całkiem bezpieczne, ale mniej groźne. Mniej chorób, mniej zabójstw, także tych po porodzie. I mniej dzieci, które nie mają domu rodzinnego. Może młodzi ludzie, także ci kochający się, zbyt szybko „idą na całość”? Zapominają, że można sobie sprawić wzajemnie dużo radości i pielęgnować miłosne więzi, bez konieczności „waginalnej penetracji”. Bo to ona jest w skutkach brzemienna. Nieplanowana ciąża to nie to samo, co niechciana ciąża. Nieplanowana ciąża bywa akceptowana, choć nieraz komplikuje życiową sytuację i zmusza do zmiany priorytetów. Jeśli ewentualna ciąża byłaby dramatem życiowym, to znaczy, że nie powinno być pełnych stosunków, bo nie ma stuprocentowej antykoncepcji.

Rozmawiałem z panią współżyjącą z panem, z którym wyklucza zawarcie związku małżeńskiego i w ogóle nie widzi perspektyw na „bycie razem”. Pracuje ona na odpowiedzialnym stanowisku i jest wykształcona. Nie planują potomstwa. Regulują płodność od roku stosując tak zwany stosunek przerywany. Archaiczna to technika! Poruszyłem wątek dziecka, ale rozmowa nie kleiła się. Niewiasta nie rozumiała o co mi chodzi. Przecież nie ma teraz problemu, a w ogóle to przyszli do gabinetu z innym „tematem” i nie do ginekologa – taki „tekst” odczytałem w oczach i mimice twarzy…
Ludzie wyglądają podobnie, ale różnice emocjonalne i mentalne są między nimi przeogromne. Dochodzę do wniosku, że korelacja samoświadomości z formalnym wykształceniem jest niewielka, a może nawet żadna!

Decyzja o inicjacji powinna opierać się na istnieniu gotowości biologicznej, emocjonalnej oraz społecznej. Na poziomie duchowym powinna być wypadkową miłości i odpowiedzialności. Wymaga to czujności, bo miłość ma wielu wrogów. Miłość wymaga troski i pielęgnacji, bo jest subtelna i wrażliwa. Miłość jest trudna.
__________________________
Art. jest zmodyfikowaną formą art. opublikowanego w Polska - Times.
J.Więznowski, Poznań.
_________________
Jerzy Wiêznowski
www.seksuologia.org.pl

Jerzy Więznowski, lekarz

Miłość - funkcja czasu i uwagi...

Na uroczystości w przedszkolu z okazji dnia Babci I Dziadka do jednego małego chłopca Goście spóźnili się.
Dziecko płakało i nawet jak Babcia z Dziadkiem dotarli, to nie mogło się uspokoić...
Można było zobaczyć, jak istotne jest dla dziecka poczucie ważności w rodzinie.
Dziecko "nieważne" jako dorosły człowiek może być wykorzystywany, bo się da wykorzystywać.

Kochać dziecko, to mieć dla niego dosyć czasu.
Poświęca mu się uwagę, bo jest ważne.
_________________
Jerzy Wiêznowski
www.seksuologia.org.pl

Jerzy Więznowski, lekarz

Jerzy Więznowski
lekarz seksuolog
www.seksuologia.com

Fatalny mężczyzna.

„Femme fatale” to kobieta nie potrafiąca dać szczęścia mężczyźnie, sama też zazwyczaj nie jest szczęśliwa.
Termin zrobił furorę i funkcjonuje w literaturze i w życiu codziennym. W świecie rządzonym przez mężczyzn kobieta jest obwiniana jako praźródło wszelkiego zła. Nawet Biblię interpretuje się w ten sposób. Kobieta prowokuje, mężczyźni dają się prowokować. Otoczenie obwinia bardziej kobietę. A otoczenie to połowa mężczyzn i połowa kobiet.
Kobiety są gwałcone, „bo zachowują się prowokacyjnie, zakładają zbyt krótkie spódniczki, pokazują pępek i wystają im na plecach majtki”. Zapomina się jednak , że prawdziwą przyczyną zgwałceń nie jest atrakcyjność erotyczna, tylko agresja w stosunku do ofiary. Zgwałcenie to chęć ukarania, upokorzenia i skrzywdzenia kobiety. Za swoje prawdziwe lub urojone krzywdy doznane od kobiet płaci inna kobieta. Gwałciciel to robi, bo nienawidzi kobiet. Karze je za pomocą zachowania seksualnego. Po ujawnieniu zgwałcenia ludzie dziwią się, dlaczego on to zrobił, jeśli w zasięgu sprawcy były dziewczyny, które chętnie poszłyby z tym mężczyzną do łóżka na „ostry” seks. Gwałciciel nie chce jednak zrobić przyjemności swej ofierze, tylko ją poniżyć i „odrzeć” z godności. Legalizacja pornografii w Danii, Szwecji przed kilkudziesięciu laty spowodowała początkowo spadek przestępstw na tle seksualnym. Mniej złapano podglądaczy, obnażających się i innych przekraczających prawo z powodu zachowań seksualnych. Nie spadła jednak ilość zgwałceń. Dopiero wtedy przyjrzano się bliżej motywacji gwałcicieli.
Pamiętam ekshibicjonistę, który mordował prostytutki na ulicy. Obnażał się przed dziewczyną i od zachowania zależał jej dalszy los. Jeśli go obraziła, to dostawała cios nożem w brzuch. Była to kara tak naprawdę za jego matkę, prostytutkę. Czuł się zdradzony przez nią, bo miała wielu partnerów, a nie poświęciła mu dość czasu, uwagi i uczucia. Penis był tutaj symboliczny, było nim narzędzie zbrodni.

Przy okazji warto podkreślić, że reakcja zaczepionej dziewczyny przez ekshibicjonistę nie powinna polegać na obrażaniu typu „komu chcesz zaimponować takim mikro-ptaszkiem?”.
Większość ekshibicjonistów jest lękliwa i „wycofana”, ale nie wszyscy… Gwałciciel czy ekshibicjonista to przykład „mężczyzny fatalnego”, którego powinno się unikać. Generalnie dewiacje seksualne utrudniają lub uniemożliwiają danie komuś szczęścia i bycia szczęśliwym. Ludziom bez dewiacji bardzo trudno dopasować się, żeby być blisko ze sobą, a co dopiero, gdy preferowane są niecodzienne i niezwykłe upodobania seksualne. Gdy „normalny” seks nie „kręci„ mężczyzny, to nie jest spełniona istotna rola seksu, oprócz prokreacji, rola więziotwórcza. Dewianci są zazwyczaj samotni. Nie jest to ich wybór, to choroba uniemożliwia założenie rodziny. To ich osobisty dramat, ale przynajmniej nie ma tragedii rodzinnej!
Ilustruje to przykład kliniczny. Kobieta zorientowała się, że mąż ma skłonności pedofilne. Był on pedagogiem i miał styczność z dziećmi. Zachęciła go do studiów, licząc, że po studiach otrzyma pracę w szkole średniej. W alkowie odgrywała z nim scenki seksualne, w których była młodziutką uczennicą – mając nadzieję, że mąż „wysyci się” seksualnie w domu. £atwiej się będzie kontrolował poza domem w szkole. Chodziła z nim do kościoła, do częstej spowiedzi – wychodząc z założenia, że uduchowienie będzie hamulcem do grzesznych zachowań. Postępowanie tej mądrej i kochającej kobiety było skuteczne w sensie uchronienia dzieci. Mąż nie potrafił pogodzić się ze swoją seksualnością, jako rozwiązanie wybrał autodestrukcję. Popełnił samobójstwo.
Profesjonalnej pomocy szukała kobieta dopiero wtedy, gdy wpadła w depresję po stracie męża. Trafiła do psychologa, z którym nadal jest w kontakcie. Zastanawiające jest, że następny partner po roku znajomości ujawnił też „specyficzne fantazje”, które nie były możliwe do zaakceptowania. Przestali się spotykać. I wtedy dopiero ta pani zgłosiła się do naszego psychoanalityka. Czytała w kobiecym czasopiśmie, że kobiety, które na przykład rozstaną się z alkoholikiem, ponownie, często nieświadomie, wybierają partnera z problemem alkoholowym. Bała się, jak mówiła, „powtórki z rozrywki”. Faktycznie takie zjawisko jest znane psychologii. Dobrze, że zgłosiła się ta pani do psychologa. Szkoda, że uczyniła to dopiero po dwu nieudanych związkach.
Na gruncie prawa i kryminalistyki ofiarą zajmuje się specjalna dziedzina, wiktymologia (victim – po angielsku ofiara).
Wiktymologia to nauka o roli ofiary w przestępstwie.
Nie jest przypadkiem, że jest się ofiarą przestępstwa.
Określone zachowanie zwiększa wydatnie szansę bycia ofiarą. Zazwyczaj jest to nie w pełni uświadamiane.
Nastolatka ubiera się w sposób prowokacyjny, bo chce na siebie zwrócić uwagę, ale nie chce być zgwałconą.
Mała dziewczynka zachowuje się kokieteryjnie, choć nie ma pojęcia o seksie ludzi dorosłych. To nie jest zachęta do seksu, ale drapieżnik tak to odczyta!
Chłopiec lgnie do instruktora harcerstwa, bo wreszcie ktoś poświęca mu uwagę, interesuje się jego światem i problemami. Nie wie on nic o pedofilii.

Przed kilkudziesięcioma laty przeważał model wychowawczy nie uczący dzieci asertywności. Dzieci miały być posłuszne rodzicom, przełożonym, dorosłym. Odpowiedź dziecka „nie” była traktowana jako krnąbrność, którą należało złamać. Powszechne było powiedzenie, że „dzieci i ryby głosu nie mają”. Synek, jeśli nawet zasygnalizował matce „dziwne”, „dotykowe” zachowanie wuja, to dostawał lanie, bo „jak można takie brednie opowiadać”! Drugi raz już nie powiedział, tylko cierpiał w milczeniu…!
Tak wychowani miewają teraz trudności w dorosłym życiu. Bezwiednie stają się ofiarami manipulacji, bo nie potrafią powiedzieć: „nie jestem zainteresowana”, „dlaczego się o to pytasz?” itp. Zamiast tego kluczą, tłumaczą się, robią coś wbrew przekonaniom, też manipulują…
¦wiat jest okrutny i agent ze sztabem ludzi może starać się wykorzystać ludzką słabą stronę…. Widzimy, że można z ofiary „wyprodukować” przestępcę.
Siedemdziesięciolatek, który chociaż dyrektor, w domu był niewolnikiem i „wycieraczką”, zbuntował się i odszedł do zamożnej wdowy, ku kompletnemu zaskoczeniu niepodzielnie dominującej dotąd żony…

Bywa, że maltretowana żona i syn wymierzyli sami karę ciemięzycielowi, gdy system pomocy rodzinie okazał się inertny, nieskuteczny. System wczesnego ostrzegania często zawodzi.
Dziewczyna nauczona przez matkę, że „mężczyznom tylko chodzi o to, że zamoczyć bąka” – to cytat z ubiegłego tygodnia, taka dziewczyna pozytywnie odbiera fakt, że na randkach kawaler nie proponuje wyjazdu na dwa-trzy dni, ręce trzyma przy sobie i unika aluzji seksualnych.
Wreszcie „porządny facet” myśli.
Nie przychodzi jej na myśl, że nie jest to przypadek, że ten mężczyzna tak chętnie się spotyka i tak interesująco rozmawia o wszystkim, oprócz tematów wiążących się z seksualnością. Temu panu odpowiadała taka partnerka, która nie proponowała wyjazdu do Pragi (konieczność noclegu!), nie lubiła wolnych tańców (z przytuleniem!). Obojgu odpowiadały randki „aseksualne”.
Czasami jest tak do ślubu! Po ślubie jednak wypada spać razem i „zrobić to…” I wtedy „wychodzi szydło z worka”. Partner okazuje się dewiantem, impotentem, dziwakiem lub preferuje inną płeć…
Tłumaczy się zwykle: tak bardzo kochał, tak się bał rozstania, że zataił swoją „niedoskonałość”. Rezultat? Różny. Sporo pań, choć z bólem, akceptuje fakt i pozostają małżeństwem. Często „białym” małżeństwem.
Opisywana kobieta zaszła w ciążę, bo partner potrafił kilka razy się zmobilizować i odbyć technicznie poprawny kontakt płciowy. Nie jest jednak szczęśliwa, mąż jest heteroseksualny inaczej...
W naszej kulturze mężczyzna fatalny to najczęściej uzależniony od alkoholu. Jest to choroba zaraźliwa. Członkowie rodziny stają się emocjonalnie współuzależnieni. Nie wiemy dokładnie, ilu mężczyzn jest uzależnionych od innych bodźców. Każde uzależnienie odbiera męża rodzinie. Praca, hazard, seksoholizm – zabierają człowieka, nikt już nie jest mu naprawdę bliski. Każdy patologicznie uzależniony od czegoś lub kogoś mężczyzna to mężczyzna fatalny.
Jedno uzależnienie skraca życie palaczowi, także ludziom z nim żyjącym, ale nie ma dużego wpływu na życie rodzinne. Inne uzależnienie, alkoholizm, powoduje erozję życia rodzinnego przez wiele lat. Uzależnienie od seksu głęboko rani partnerkę. Trudno jej zrozumieć, jak „grube baby z łańcuchami i smyczami” mogą bardziej podniecać niż jej zadbane ciało…
No i ostatnio tak popularny hazard.
Trudno jest układać rankingi uzależnień. Hazard bywa jednak najbardziej tragiczny i najszybszy w destrukcji rodziny. Nałogi zazwyczaj „wykańczają” przez długie lata. Dobrze odżywiony alkoholik może żyć wiele lat. Hazardzista może wszystko stracić w jedną noc, w hazardowym „haju”, może nawet sprzedać prawa do żony i to na piśmie…!
Kolegi ojciec, jeszcze w szkole średniej to było, wygrał w totka kilkanaście tysięcy złotych. Od tego czasu życie rodziny zmieniło się.
Po pracy mężczyzna siadał w fotelu w kuchni i do późnego wieczora układał systemy kombinacji w zeszycie. ¯ona nie wydawała się pokrzywdzona, miała męża na oku, obok w kuchni, podczas, gdy jego koledzy pili lub się „łajdaczyli”, jak sama twierdziła, pocieszając się tym samym…
Wszystko zależy od układu odniesienia...
_________________
Jerzy Wiêznowski
www.seksuologia.org.pl

				Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group Avalanche style by What Is Real © 2004